به نقل از «ایسنا»

گفت مادر می‌روم کانادا، شهادت در یمن نصیبش شد

تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۲۴۱۸۸

نزدیک ظهر از طریق سپاه به پسرم محمد، (برادر دوم مصطفی) زنگ زدند و گفتند مصطفی زخمی شده است، اما برادرش گفته بود که می‌دانم مصطفی شهید شده است. ما آمادگی شنیدن خبر شهادتش را داریم. برادرش تا حدودی در جریان کارهای مصطفی قرار داشت و می‌دانست در کدام جبهه مقاومت فعالیت دارد.

به گزارش ایسنا، آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی «جوان» با مادر پاسدار شهید مصطفی محمد میرزایی اولین شهید ایرانی در یمن است: شهید مصطفی محمد میرزایی را اولین شهید ایرانی در یمن لقب داده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مصطفی متولد مرداد ۱۳۶۰ در ری بود و دی ماه ۱۳۹۸ درست در همان شبی که امریکایی‌ها سردار سلیمانی را در فرودگاه بغداد به شهادت رساندند، حمله‌ای نیز به مقری در یمن انجام دادند که تصور می‌کردند یکی از سرداران سپاه آنجا حضور دارد. ترور این سردار ناموفق بود، اما مصطفی محمد میرزایی در همین حمله به شهادت رسید و پیکرش نیز در یمن به خاک سپرده شد. آذر طرقی، مادر شهید میرزایی از زمان شهادت پسرش در انتظار است تا مگر روزی بتواند به یمن برود و مزار فرزندش را از نزدیک زیارت کند. گفت‌وگوی ما با این مادر شهید جبهه مقاومت اسلامی را پیش‌رو دارید. 

حاج خانم! چند فرزند دارید؟ کودکی‌های مصطفی چطور گذشت؟ 

من دارای پنج فرزند هستم که چهار فرزندم پسر هستند و یک دختر دارم. شهیدم فرزند اول خانواده، متولد اول مرداد ۱۳۶۰ بود. پسرم اولین شهید ایرانی در یمن است. ما یک خانواده مذهبی هستیم. پسرم را از شش سالگی به امامزاده بی‌بی زبیده در شهرستان ری فرستادیم تا روخوانی و حفظ قرآن یاد بگیرد. بعد از آن هم وارد مدرسه شد و در بسیج مساجد ری رفت و آمد داشت. در تمامی برنامه‌های بسیج حضور فعال داشت تا اینکه در سن ۱۳ سالگی عضو بسیج مسجد سیدالشهدا (ع) شد. بچه هیئتی هم بود. من از سن کم، فرزندانم را به هیئت می‌بردم تا با اهل بیت (ع) انس بگیرند. آقا مصطفی هم به امام حسین (ع) علاقه خاصی داشت. وقتی فرزندانم بزرگ‌تر شدند خودشان در این مسیر بودند. رفتند و در این مسیر نیز رشد کردند. بعضی وقت‌ها هم نوحه‌خوانی می‌کردند. هیئتی به نام حضرت قاسم (ع) داشتیم که مختص نوجوانان محله بود. آقا مصطفی با دیگر برادرهایش آنجا می‌رفتند و نوحه می‌خواندند. هیئتی هم در محل خانه‌مان بود که ۱۰ شب محرم برنامه داشت. آقا مصطفی به من می‌گفت مامان درِ حیاط را باز بگذار تا اگر آب، برق و گاز خواستیم از خانه‌مان برای هیئت استفاده کنیم. هنوز هم در نبود مصطفی این هیئت برگزار می‌شود و دوستانش به من می‌گویند گویا خود مصطفی در این هیئت ایستاده و با ما همراه است. 

به نظر شما چه خصلتی آقا مصطفی را به وادی شهادت در آن سوی مرزها رساند؟

شغل پدر شهید آهنگری بود و گاهی می‌شد که درآمد ایشان کفاف زندگی و اداره کردن پنج فرزند را نمی‌داد. همین امر موجب می‌شد آقا مصطفی از همان سن کم و زمانی که فقط شش سال داشت، نسبت به خانواده‌اش احساس مسئولیت داشته باشد و شروع به کار کردن کند. برای همین مشغول کار شد تا حداقل پول توجیبی‌اش را خودش در بیاورد. همه کاری می‌کرد. بیشتر تابستان‌ها بیکار نمی‌ماند. همین کارهایش موجب شده بود که از آقا مصطفی در سن جوانی یک اوستا کار ساخته شود. از تابلوسازی گرفته تا خطاطی، جوشکاری، لوله‌کشی و بنایی. از تمام کارهای فنی سر در می‌آورد. کمک خرج ما هم بود و باعث شده بود زیاد سختی نکشیم. همین حس محبتی که به اهل خانواده و به دیگر همنوعان خودش داشت، باعث شد تا خدا او را گلچین کند. 

اشاره کردید که پسرتان اولین شهید ایرانی در یمن است، چطور شد آنجا رفت؟

اول بگویم که پسرم با تشویق‌های خودم پاسدار شد. آقا مصطفی دستش در کار فنی خیلی پر بود. برای همین این علاقه‌اش موجب شد دوره مخابرات را در سپاه ببیند و در کنار کار و فعالیتش سریع بتواند لیسانسش را در بخش آی تی بگیرد. از بچه‌های نیروی قدس بود. برای همین آقا مصطفی زیاد به مأموریت می‌رفت ولی چیزی از جزئیات مأموریت‌هایش به خانواده نمی‌گفت تا ما زیاد نگران نشویم، یک روز در سال ۱۳۹۷ بود که به من گفت مامان من در کانادا بورسیه شدم و سه سال باید بروم آنجا بمانم. حتی هنگام رفتنش خودم او را به فرودگاه بردم و راهی‌اش کردم. به او گفتم: «مامان جان! به حضرت ابوالفضل (ع) سپردمت.» 

پسرم در نبودش هر ماهی به مدت دو دقیقه با من صحبت می‌کرد. ما به امید اینکه در کانادا دارد تحصیل می‌کند، با او تلفنی صحبت می‌کردیم. تا اینکه وقتی خبر شهادتش را دادند همه تعجب کردیم. من و پدرش و تنها خواهر و برادرهایش در این مدت یک‌سال و هفت ماه فکر می‌کردیم مصطفی کاناداست. اصلاً نمی‌دانستیم این همه مدت در یمن بوده و در ترور امریکایی‌ها به شهادت رسیده است. 

پسرتان همزمان با حاج قاسم به شهادت رسیده بود، خبر شهادتش را چطور دریافت کردید؟

من برای خرید بیرون رفته بودم که جاری‌ام به من زنگ زد و پرسید کجا هستم. بعد گفت حاج قاسم سلیمانی را به شهادت رسانده‌اند. گفت دلم شور می‌زند و بعد پرسید که آیا آقا مصطفی همراه حاج قاسم بوده؟ گفتم نه، پسرم کانادا رفته است. 

نزدیک ظهر همان روز از طریق سپاه به پسرم محمد، برادر دوم آقا مصطفی زنگ زدند و گفتند که مصطفی زخمی شده است، اما برادرش گفته بود که می‌دانم مصطفی شهید شده است. ما آمادگی شنیدن خبر شهادتش را داریم. برادرش محمد تا حدودی در جریان کارهای آقا مصطفی قرار داشت.

محمد به محسن برادر سوم زنگ می‌زند و می‌گوید بیا کارت دارم و به ایشان می‌گوید که مصطفی به شهادت رسیده است. وقتی محسن به خانه برگشت از او پرسیدم که محمد با تو چه کار داشت؟ جواب سربالا داد و نگفت که خبر شهادت مصطفی را رسانده بود، اما به دلم برات شده بود اتفاقی افتاده است. می‌خواستم چادر سرم کنم و بروم از محمد بپرسم که چه شده است، اما محسن به من گفت مامان بنشین جایی نرو. همان لحظه محمد از راه رسید و خبر شهادت مصطفی را به من داد. گفت پسرم توسط پهپاد بدون سرنشین امریکایی درست در همان روز و ساعت شهادت حاج قاسم به شهادت رسیده است. تا آن لحظه نمی‌دانستم که پسرم کانادا نبود و در جبهه مقاومت اسلامی حضور داشت. همچنین بعد از شهادتش فهمیدم که مصطفی در تیم حاج قاسم بوده و به عراق و سوریه هم رفته بود. هرچند زمان شهادت، حاج قاسم در عراق و پسرم در یمن بود. 

همه اهل محل هم مصطفی را به عنوان یک کاسب با انصاف می‌شناختند. طوری رفتار می‌کرد که انگار یک کارگر ساده است. بعد از شهادتش دیدم زیر اسمش نوشته‌اند جناب سروان. یادم آمد یک بار قبل از شهادتش از او پرسیده بودم مامان جان درجه‌ات چیست؟ با همان طبع شوخی که داشت، گفت مامان جان! درجه برای آبگرمکن است نه مال آدم‌ها! 

امکان آوردن پیکر شهید به ایران وجود نداشت؟

به ما گفتند از پیکر آقا مصطفی چیزی نمانده است، بنابراین امکان انتقالش وجود نداشت. مصطفی وصیتنامه‌ای ننوشته و فقط وصیت لسانی داشته است. به برادرش گفته بود مقداری از پولی را که با هم شریک هستند برای دختر یتیمی جهیزیه تهیه کنند. برای اینکه ما را نگران نکند و ما متوجه اعزام‌هایش نشویم، شعری هم به همکارش در سوریه گفته بود که بر مزارش بنویسند. 

گر ما زسر بریده می‌ترسیدیم/ در معرکه شام نمی‌جنگیدیم

آقا مصطفی معتقد بود دفاع از اسلام اصلاً حد و مرز ندارد. 

یک عکس از مزار شهید وجود دارد. این عکس مربوط به کجاست؟ آیا شما موفق شدید پس از گذشت بیش از چهار سال از شهادت آقا مصطفی، مزارش را زیارت کنید؟

این عکسی که می‌گویید خود بچه‌های مقاومت یمنی‌ها از مزار شهید انداخته و برای ما فرستاده‌اند. قبر پسرم در یمن و شهر صنعا در مسجد الهادی قرار دارد. هر مادری صحبت‌هایی با پسرش دارد، اما متأسفانه هنوز مرا برای زیارت قبر پسرم نبرده‌اند. دوست دارم زودتر بتوانم قبر پسرم را از نزدیک زیارت و با او درد دل کنم. 

دوستان یمنی آقا مصطفی چه خاطراتی از او نقل کرده‌اند؟

از شجاعت و مسئولیت‌پذیری آقا مصطفی همرزمانش زیاد تعریف کرده‌اند. یک دوست یمنی‌اش برایمان صحبت می‌کرد و می‌گفت یک روز کار واجبی با آقا مصطفی داشتم و دنبالش می‌گشتم، اما پیدایش نمی‌کردم. درِ اتاقی را باز کردم دیدم مصطفی سجاده‌ای را پهن کرده و قرآن هم در دستش است. از اینکه شانه‌اش تکان می‌خورد فهمیدم در حال خودش است. 

چون با ایشان زیاد شوخی داشتم دست روی شانه‌اش گذاشتم و به او گفتم: «پاشو خدا برایت شهادتت را نوشته است.» 

همین که مصطفی سرش را بالا آورد دیدم تمام محاسنش از اشک خیس شده است. از من پرسید داداش چیکارم داری؟ وقتی کارم را به او گفتم مصطفی بلند شد قرآن را بست و شروع کرد به شوخی کردن با من. انگار نه انگار این همان آقا مصطفای چند دقیقه پیش بود. پسرم شهادت را با اشک و تزرع به درگاه الهی گرفت. 

از لحظاتی که در کنار پسرتان بودید چه خاطراتی در ذهنتان ثبت شده است؟

 مصطفی مجرد بود و شب‌هایی که در مغازه کار می‌کرد، در کارش خیلی پشتکار داشت. با جدیت کارش را انجام می‌داد و در عین حال خیلی بی‌ریا و خالصانه کار می‌کرد. پا به پا همراهش بودم. برایش چای و میوه و خوراکی می‌آوردم که موقع کار کردن خسته نشود. حتی دوستان مصطفی بعد از شهادتش که به خانه‌مان می‌آمدند آن‌ها هم تعهد، رازداری و احساس مسئولیتش را تحسین می‌کردند. بعد از گذشت چند سال از شهادت او همچنان دلتنگش هستم، اما راضی‌ام به رضای خدا.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سوريه شهرستان ری جبهه مقاومت قاسم سلیمانی فرودگاه بغداد جبهه مقاومت اسلامی شهید آهنگری تنبیه متجاوز رژیم صهیونیستی سوريه سرزمین های اشغالی شهادت رسیده خبر شهادتش آقا مصطفی خبر شهادت گفت مامان حاج قاسم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۲۴۱۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مروری بر جنایات گروهک منافقین؛ترور یک نوجوان پیش چشمان مادر

منافقین تروریست پس از حمله به منزل شهید نوری تاجر و ترور وی منزل مسکونی این شهید را پیش چشمان مادرش به آتش کشیدند. - اخبار رسانه ها -

مروری بر جنایات گروهک تروریستی منافقین؛ ترور یک نوجوان پیش چشمان مادرش و آتش زدن خانه

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، شهید سعید نوری تاجر در سال 1342 در خانواده‌ای مذهبی متولد شد.

در روزهای انقلاب این شهید در صحنه‌های مبارزه با رژیم شاه با حضور در راهپیمایی‌ها، حمل پلاکاردها و توزیع اعلامیه‌ها مشارکتی فعال شد.

شهید نوری تاجر پس از پیروزی انقلاب علاوه بر فعالیت در سنگر مدرسه و زمینه های هنری و فرهنگی و تبلیغاتی به جهاد سازندگی پیوست و به اتفاق جمعی دیگر از جهادگران عازم روستاهای محروم کردستان شد.

وی پس از آغاز جنگ تحمیلی به همراه جمعی از جهادگران به منظور سمپاشی و ضد عفونی کردن محیط جبهه عازم مناطق عملیاتی شد.

این شهید گرچه از لحاظ جسمی در وضعیتی مناسب به سر می‌برد ، اما آنچنان در اشتیاق انجام وظیفه فعال بود که عاقبت در اثر گرمای سوزان بیابان های دشت ذهاب و قصرشیرین با تنی رنجور و تب شدید به وسیله همرزمانش به تهران بازگردانیده شد.

وی پس از بهبودی و گذراندن دوره نقاهت به آرزوی شهادت به جبهه بازگشت.

شهید نوری تاجر گرچه به عنوان شاگرد ممتاز در امتحانات گزینش دانشکده تربیت معلم قبول شده بود اما جبهه را به دانشکده ترجیح داد و به عنوان عضوی از بسیج گاهی به پاسداری از حوالی بیت امام خمینی (ره) مشغول می‌شد.

روز شهادت

حوالی اذان مغرب در روز بیست و دوم تیر 1361، نزدیک افطار دو نفر از تروریست‌های منافق به منزل آن‌ها می‌روند، سعید در کنار مادرش بر سر سفره افطار در انتظار نوای اذان نشسته بود، زنگ به صدا در آمد و سعید از جا بلند شد و درب را باز کرد و در همان لحظه اول با مشاهده تروریست‌ها به ماهیت آن‌ها و نقشه شومی که در سر داشتند، پی برد و درب را به روی آن‌ها بست.

در این لحظه یکی از تروریست‌ها از فرصت استفاده کرده و پایش را جلوی درب گذاشت و چند تیر به سوی سعید شلیک کرد، سعید با تمام قوا درب را نگه داشت اما به دلیل جراحات وارده و درد و خونریزی با پیکری خون آلود بر زمین افتاد، سپس تروریست‌ها به درون خانه هجوم آورند و پس از بازرسی منزل، خانه را به آتش کشیدند.

مادر سعید سراسیمه پیکر پاک فرزند مجروح را در آغوش کشید و سر وی را بر بالین خود گذاشت، منافقین در همین حال گلوله‌ای به گلوی این شهید شلیک کردند و در حالی که خانه در شعله‌های آتش می سوخت، از صحنه فرار کردند.

روایت روزنامه اطلاعات از این جنایت

دو موتور سوار زنگ می‌زنند و سعید نوری پاسدار بسیجی 19 ساله‌ای که دیری نیست از جبهه آمده است علیرغم همه دقت‌های امنیتی که همواره بدان معتقد بود و مراعات می‌کرد اینبار با اندکی غفلت در را کمی باز می‌کند.

منافقین لوله اسلحه را از شکاف در به داخل آورده و سعید را به رگبار می‌بندند. سعید روزه دار بود و با خون خود افطار کرد. آن سو‌تر مادر مقاوم او بود که همراه کودک یک ساله اش تازه بر سر سفره افطار نشسته بود و منتظر سعید بود و دیگر هیچ کس در خانه نبود. در نیمه باز، صدای شلیک نیز همچنان بلند، شیشه‌ها شکسته، بچه یک ساله با شدت تمام فریاد زنان و پیکر خونین و رشید سعید فرو افتاده بر خاک و چه غریب و چه قهرمان و چه مظلوم. طنین اذان هنوز در فضاست و هوا رو به تاریکی است و سفره افطار همچنان گسترده و منافق تروریست اتاق‌ها و کمد‌ها را می‌چرخد که بقیه کجایند؟ غریبانه‌تر از این چگونه ممکن است؟ خانه را به آتش می‌کشند و در آخرین لحظات مغز سعید را با تیر خلاص می‌کوبند و می‌گریزند و این فاجعه پیش چشمان مادری رخ می‌دهد که پیکر پر خون فرزندش را در آغوش کشیده است و آن‌ها با قساوت یک جلاد خود فروخته مسخ شده حتی همین صحنه را نیز می‌بینند و بازهم از سعید نمی‌گذرند و تیری دیگر به او شلیک می‌کنند.

منبع:‌ میزان

انتهای پیام/